Ерөнхий сайд асан Д.Бямбасүрэн гуай саяхан “Нээлтэй хүн” нэвтрүүлгээр “Монгол улсын
гадаад өр 21 тэрбум доллар гэж байгаа ч миний тооцоолсноор бол 28 тэрбум доллар. Энэ их өр залуучууд та нарын толгой дээр л бууна шүү" гээд ярьж эхэлтэл хөтлөгч залуу огт ач холбогдол өгөлгүйгээр яриаг нь тасдаад нөгөө намаасаа урваж шарвасан Ч.Улаан, Д.Тэрбишдагва нарын тухай асуугаад ойчих юм. Парламентед хэдэн жилийн турш улиран суухдаа Монгол улсыг 21 тэрбум долларын өрөнд оруулчихсан энэ тааруухан амьтад ер нь хэнд хэрэгтэй юм бэ? Ер нь манай өнөөгийн улс төрчдийн ганц хийж чаддаг юм гэвэл Монгол улсыг барьцаанд тавьж байгаад гадаадаас доллар зээлэхдээ л сүрхий юм. Харин дотооддоо мөнгө ургуулах тал дээр бол нойлын ногоон тэгнүүд. Ард түмний татвараар цуглаад ирсэн тэр их мөнгийг хувиарлах гэж, бас улсын төсөв хэлэлцэх гэж хичнээн хоногоор, ямар муухай онолддог гэж бодно. Тэдний хийж чаддаг ажил гэвэл бэлэн ороод ирсэн мөнгийг нэг муу хувиарлах аяддаг богино зайн улс төрчид л юм даа, чааваас гэж. "Хубилай хаан араб худалдаачнаар менежер хийлгэж байсныг бодохоор өнөөдрийн манай “богино зайн улстөрчид” үнэхээр өрөвдмөөр..." гэж япон судлаач Tumurbaatar Deleg жиргэсэн нь юутай үнэн үг вэ? Улс орноо Сингапур шиг хөгжүүлчихсэн бол бид та бүхнийг “Парламентад төдөн удаа сонгогдсон эрхэм түшээ” гэж хүндлэн дээдэлж болох байлаа. Одоо бол үгүй шүү!
2017 онос эхлээд зөвхөн Чингис бондын төлөөсөнд Монгол улс жил бүр 500 сая ам.доллар төлөөд эхэлнэ гэж байна. Тиймээс хойтон жилээс эхлээд манай эдийн засаг хүндхэн байдалд орох тухай эдийн засагчид ярьж байна. Цаашдаа манай бусад гадаад өрийн хүү, хүүгийн хүү өдөр бүр өссөөр хичнээн ч тэрбум болохыг бүү мэд. Улс орныг тэд ийм аймаар нөхцөл байдалд оруулчихаад өнөөдөр юу ч болоогүй юм шиг саарал ордонд заларч сууна. 21 тэрбум долларын тэр их өр Монголын ард түмэнд тэгээд наалдсан уу гэвэл үгүй. Улс нь өртэй ч гэлээ ард иргэд нь баян тансаг байвал бас яая гэхэв. Өнөөдөр манай залуучуудын дийлэнх хэсэг нь лизингийн байранд сууж, лизингийн машин унаж байна. Малчны зээлгүй малчин, цалингийн зээлгүй ажилчин, банкны зээлгүй бизнес эрхлэгч хөдөө орон нутагт хар мянгаараа байгаа тухай хүмүүс ярих боллоо. За тэгээд хөгшид нь бүгд шахуу тэтгэвэрээ зургаан сараар зээлчихсэн байдаг юм байна. Өнөөдөр Улаанбаатарт сүндэрлээд байгаа өндөр өндөр барилгууд цул өрөөр бүтсэн, тэгээд банкны зээлээ төлөх гэж ядарсан ард түмэнд барьсан байраа шахах гээд л үйлээ үзэж суудаг юм байна. Улс нь дааж давшгүй өртэй мөртлөө ард иргэд нь бас өртэй, аж ахуй эрхлэгч пүүс, компаниуд нь бөөн өр. Ийм дампуурсан улс гэж байх уу. Тэгтэл улс орныг ингэж дампууруулж орхисон хогийн улс төрчдөд монголчууд бид ямар их ач холбогдол өгнө вэ? Тэгээд өөрсдөө хүнсний хэрэглээнийхээ 80 гаруй хувийг гадаадаас авч, хамаг мөнгөө гадаад руу цацаж, байсхийгээд л эдийн засгийн хямралд өртөөд байх юм. Энэ бол эмгэнэл.
